Van alle persoonlijke eigenschappen waarover een goede lobbyist moet beschikken is empathie wel de belangrijkste. Een lobbyist die zich niet kan verdiepen in de gedachten- en belevingswereld van degene die overtuigd moet worden is gedoemd te mislukken. Aan elke goede lobbystrategie moet een gedegen analyse voorafgaan van de belangen van de persoon of organisatie die nodig is voor het bereiken van de gestelde doelen.

Zo bezien is het verbazingwekkend dat er in kringen van Haagse lobbyisten regelmatig smalend wordt gedaan over onze politici. Met nauwelijks verholen spot spreken lobbyisten over het feitelijke of vermeende gebrek aan inhoudelijke expertise van Tweede Kamerleden. Nu hebben die lobbyisten makkelijk praten: zij kunnen met hun legers monitoring-juniors over aanzienlijk meer inhoudelijke ondersteuning beschikken dan de Kamerleden, die het met één inhoudelijk medewerker moeten doen.

Het is daarom tijd voor een ode aan onze volksvertegenwoordigers. Die keihard werken, continu onder het vergrootglas liggen en dag en nacht van huis weg zijn. Die slecht betaald krijgen en continu onder druk staan. Voor ons. Kamerleden moeten zich ook met steeds meer onderwerpen bezighouden, doordat de fracties steeds kleiner worden. En dossiers worden alsmaar complexer. De disbalans met de ambtelijke ondersteuning op de ministeries is enorm. Niet voor niets is er intussen wel meer geld beschikbaar gesteld voor de ondersteuning van Tweede Kamerleden. Maar of dat genoeg is moet nog maar blijken, want niet elk Kamerlid heeft de energie en het doorzettingsvermogen van terriër Pieter Omtzigt.

Onze volksvertegenwoordigers verdienen ons begrip. Zij worden geacht zich te verdiepen in dossiers, goed te luisteren naar wat er leeft en bovenal het lef te hebben besluiten te nemen, waarbij zij het nooit iedereen naar de zin kunnen maken. Dan krijgen zij ook nog eens een hele lading bagger over zich heen, inclusief intimidaties en bedreigingen. In de media gaat de aandacht vooral uit naar de fouten die natuurlijk ook gemaakt worden, en waarop een politicus (in tegenstelling tot een Public Affairs-adviseur) direct wordt afgerekend.

Het geeft daarom geen pas om denigrerend over Kamerleden te spreken. Een dergelijke houding zou ook zeer contraproductief zijn. Zij hebben ons nodig om goed beslagen ten ijs te komen. Maar vooral: wij hebben hen nodig om onze doelen te bereiken. Wat meer empathie kan daarom geen kwaad.

Hans Verbeek is Senior Public Affairs-adviseur Oost-Nederland